Rehabilitacja neurologiczna obejmuję grupę pacjentów neurologicznych, czyli osób z deficytami oraz problemami układu nerwowego. Wynikają one najczęściej z uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego (udar, wylew śródczaszkowy), wad wrodzonych układu nerwowego (dziecięce porażenie mózgowe), bądź immunopatologii (SMA, zespół Devica). Rehabilitacja tych schorzeń jest trudna, przez co wymaga dużej kompetencji i zaangażowania ze strony terapeuty.
Podstawą rehabilitacji neurologicznej jest terapia indywidualna z pacjentem. Obejmuje ona ćwiczenia, które są dostosowane pod indywidualny przypadek każdego pacjenta, oraz terapię manualną, w przypadku spastyki. Każdy rodzaj prowadzonych czynności nakierunkowany jest na przywrócenie istotnych dla pacjenta czynności. To z kolei przekłada się na samodzielność i polepszenie jakości życia chorego
Ćwiczeniami dedykowanymi dla pacjentów neurologicznych jest w głównej mierze PNF, polegający na torowaniu ruchów w płaszczyznach diagnonalnych (skośnych). Symuluje ona fizjologiczne ruchy, poprawiając sprawność motoryczną. Wśród podobnych metod wyróżnia się także opartą na odruchach terapię metodą NDT-Bobath oraz Vojtę, która wykorzystuje kluczowe punkty motoryczne.
Rehabilitacja neurologiczna należy do grupy najbardziej złożonych terapii, pod względem możliwości usprawniania. Wielowymiarowość problemów neurologicznych bowiem, skłania terapeutę do całościowego spojrzenia na dany problem. Podczas rehabilitacji więc uwzględniane są problemy z napięciem mięśniowym, koordynacją ruchową, czuciem głębokim oraz mową i funkcjami poznawczymi.